Kibale forest - Murchison falls - ziwa rhino sanctuary - kampala

Zoals jullie van ons gewend zijn, ging ook deze week niet helemaal volgens plan. Maar dat betekent uiteraard weer mooie verhalen om met jullie te delen. Het begon allemaal in fort portal, waar we de hele nacht wakker gehouden werden door een 'all night long' kerkdienst naast de deur waardoor we erg lekker geslapen hadden. We deden nog wat boodschapjes waarbij er op straat deze keer geen kamelen voor onze liefde aangeboden werden maar wel veel scooterritjes, die we helaas moesten afslaan omdat onze trouwe Toyota al op ons stond te wachten met opnieuw een mooi geel briefje onder de ruitenwisser. Nu bleek dus, dat dit helemaal geen boetes zijn maar gewoon een parkeerkaartje die je aan een parkeerwachter moet betalen. We konden dus weer op weg, deze keer met als bestemming kibale forest, waar we chimpansees gingen tracken. Voor de chimpansees gingen we opnieuw het regenwoud in, en nu hadden we dan eindelijk echt ontdekt waar de naam van deze bossen vandaan komt. Door de hevige regen gingen we in een groep van 6 mzungus en 1 gids, Gewapend met regenjassen en fotocamera's (en de gids iets zwaarder bewapend met een geweer) gingen we op pad. Er waren overigens duidelijke regels aan de tocht verbonden zoals dat we geen chimpansee geluiden na mochten doen omdat we wellicht wel iets lelijks zouden zeggen in hun apentaal. Oja en mocht je je behoefte moeten doen, mag dat alleen in een kuil van minstens 30 cm en mogen de apen er geen getuige van zijn

 De verschillende guides en rangers stonden met elkaar in contact met walkie talkies om elkaar snel op de hoogte te stellen wanneer een chimpansee gespot (of vooral gehoord) werd. Eerst gingen we lopen op een normaal pad en op een gegeven moment steeds meer tussen de bomen door het echte woud in. Ondertussen hadden we alle elektronica in mijn (Sandra's) rugzak gestopt met mijn regenjas eroverheen en waren er zwembaden ontstaan in de rugzak van iris en in onze schoenen. We begonnen de hoop een klein beetje op te geven toen ineens een hoopvol bericht binnenkwam op de portofoon. Na een resolute 'go, now' van de gids gingen we met z'n allen regelrecht op ons doel af door takken en bladeren op weg naar de locatie van het telefoontje. Ondanks uitglijdende voeten, takken in onze gezichten en onweer op de achtergrond waren daar hoog in de bomen, waar ze zich verstopt hadden voor de regen, ineens onze eerste chimpansees. We waren hier al blij mee, maar dat het zo lang regende bracht ook nog een voordeel met zich mee. De chimpansees bevonden zich namelijk al zo lang in de bomen dat ze naar beneden moesten komen om eten te zoeken. Zo gebeurde dit ook en er kwamen niet een, maar wel drie chimpansees naar beneden, die we op zo'n 5 meter afstand goed konden bekijken. Echt helemaal geweldig was het, we waren dolgelukkig en konden hierdoor iets beter leven met onze broeken en schoenen die volledig bedekt waren met modder. 

De gelukjes van die dag waren echter nog niet op zijn einde, want toen we op de camping aankwamen zaten de bomen bomvol met aapjes, inclusief de black and white colobus die we nog graag wilden zien. De aapjes zaten hier de hele dag in de bomen en sprongen heel wat rond, waardoor je regelmatig een 'woooow' van Iris hoorde. Het werd wel spannend toen ik een aapje uit de auto moest jagen en hij me behoorlijk boos aankeek.. :) Op deze camping zijn we 3 nachtjes gebleven om voornamelijk lekker te ontspannen. We konden hier heel goedkoop ontbijt, lunch en diner bestellen waar we goed gebruik van hebben gemaakt. Met als toppunt toch wel de bananenpannenkoeken in de ochtend en de chapati met guacamole voor de lunch. Deze camping deelden we voor het eerst met een aantal andere mzungus en er werden wat interessante dingen besteld bij het eten, zoals een zakje wiet waar even een mannetje voor gebeld werd en wat nog geen halfuur later aan tafel afgeleverd werd. Ook kan je hier bananen bestellen, die vervolgens met een dienblad op een bordje voorgeschoteld worden. Ons volgende ambitieuze plan was een wandeling vanaf de camping naar de 'top of the world'. Gewoon even de bordjes forest walk volgen en dan linksaf en de berg op. Zo gezegd zo gedaan, wij gingen vrolijk op pad op een pad dat niet echt op een pad leek maar meer op een bos met een klein streepje platgetrapt gras op de grond. Niet helemaal zoals verwacht, maar we slalomden en limbodansten dapper om de planten heen en onder de takken door. Het voordeel van deze natte plantjes was dat onze modderige schoenen iets minder modderig werden. Tot het moment dat we een soort moeras bereikten en tot aan onze enkels in de modder zaten was dit inderdaad best leuk. Door soms elkaar een beetje uit de modder te trekken en te zoeken naar takken om op te staan gingen we toch maar verder. Toen we bij een plas kwamen waarvan ik dacht dat mijn benen toch echt te kort waren om de overstap te halen, bood iris zo aardig als ze is aan om 'even voor me te voelen waar het stevig genoeg was om op te staan'. Gelukkig vond ze dit nog steeds een heel geslaagd plan toen ze tot aan haar knie in de modder zakte. Maar goed, op een gegeven moment hoorden we auto's en waren we toch echt weer aanbeland bij de hoofdweg. We zouden alleen nog maar een stukje linksaf hoeven en naar boven te lopen, gelukkig maar, was toch niet alles voor niks geweest. Toen we ons omdraaiden zagen we een bordje op de normale weg staan, de camping was slechts 90 meter van ons verwijderd.... zucht.. We hadden dus ook over een goed begaanbaar pad kunnen lopen, maar dat was natuurlijk lang niet zo avontuurlijk geweest :p Ons doel was nog niet bereikt en dus liepen we dapper verder in onze modderige broeken die wel wat wijzende vingers opleverden, richting top of the world. Dit was een uitzichtpunt waar we over 3 crater lakes uit konden kijken. Gelukkig nog wel de moeite waard.

Na nog 1 nachtje tussen de aapjes reden we door richting Murchison falls, dit deden we in 2 dagen omdat het een lange slechte weg was. Onderweg omaakten we een tussenstop in Hoima bij een hotel met zwembad, dat hadden we wel verdiend :) Rond de middag kwamen we de volgende dag aan in Murchison falls national park, waar we ons tentje opgezet hebben bij red chilli rest camp (the hottest place to chill). Die middag gingen we nog door voor de bootcruise over de Nijl richting de watervallen. We hadden een mooi plekje uitgekozen op het bovendek van de boot en genoten onderweg van tientallen nijlpaarden, een paar olifanten, giraffen en krokodillen en veel mooie vogeltjes. Op een gegeven moment begon het een beetje te spetteren. Dit werd steeds erger en er kwam hevig onweer bij en wat doe je dan als je op een boot bent? Juist, recht het riet in varen en daar blijven staan tot de bui overtrekt. Dit duurde wel even waardoor het nodig was voor de bemanning om met emmertjes te gaan hozen. Gelukkig hadden we een paar leuke hippos als uitzicht en konden we na een half uurtje weer verder varen richting de waterval. Die was erg mooi, maar wel iets minder indrukwekkend dan verwacht. 

De volgende dag stonden we vroeg op om met de Ferry van 7 uur naar de overkant van de Nijl te gaan om daar een game drive te doen. We namen een gids mee in onze auto om vervolgens een rondje van 3 uur te rijden. Wat een geweldig park. Het landschap was al mooi, een uitgestrekte savanne. Onderweg schoot onze olifantenteller de lucht in en kwamen we vele giraffen en antilopen tegen. In de verte zagen we ook een aantal hyena's de antilopen opjagen. Toen ineens liep er één vlak voor de auto langs, wat een cadeautje! Ons doel van de dag was echter nog niet gehaald want wij wilden graag de leeuwen zien :) Daar moesten we nog even op wachten, we gingen eerst namelijk naar de top of the falls rijden, waar we de waterval van bovenaf zagen en we ineens begrepen waarom iedereen de waterval zo geweldig vindt. Vanaf boven zag je namelijk heel goed hoe het water van de Nijl met ontzettend veel geweld door slechts 7 meter geperst werd. Op een afstand van een meter of 20 werd je nog nat van het gespetter. In de middag kwam een vrouw naar ons toe die heeeel graag onze gids wilde zijn en op lion hunt wilde met de girls, dus daar gingen we weer! Op een stuk savanne waar heel veel giraffes zaten stuurde Sarah ons de auto uit, fotoshoot tijd ladies! Daarna gingen we netjes over de wegen, maar op een gegeven moment gingen we een stuk of road, want Sarah had 2 leeuwen voor ons gespot! Ze zaten op maar een paar meter van de auto lekker te relaxen, heel bizar. De mannetjes leeuw had een halsband om, omdat er mensen zijn die onderzoek naar de leeuwen in Murchison falls doen en het vrouwtje lag er echt heerlijk lui bij. Ze waren totaal niet onder de indruk van de auto met 2 heel enthousiaste mzungus, maar wij waren nogal sprakeloos. Toen we vervolgens weer veilig op de weg waren, hebben we ook nog jakhalzen gezien en daarna zelfs een luipaard in een boom. Wij op onze stoelen staan en door het dakraam heen naar buiten om hem goed te kunnen bekijken en in mijn enthousiasme kwam ik met mijn kont op de toeter terecht terwijl ik weer wilde gaan zitten. :) 'S avonds nog lekker bij het kampvuur en de volgende ochtend zijn we het park uit gereden, toch wel een klein beetje verdrietig omdat dit onze allerlaatste echte safari was, maar gelukkig nog wel een paar olifanten ter afscheid. Onderweg werd ik aangehouden door de politie omdat ik te hard reed. Na een kort gesprekje vroeg de politieman of ik niet bij hem in Uganda wilde komen wonen want 'You cannot like Holland, Bambi!' waarna we zonder boete verder konden rijden en hij me toegevoegd heeft op Facebook. :p

De allerlaatste stop (snik) van de rondreis was ziwa rhino sanctuary, waar 21 neushoorns in een groot gebied beschermd leven onder bescherming van persoonlijke rangers. Het is de bedoeling dat als er 30-40 neushoorns zijn, dat ze dan weer uitgezet worden in het wild. We moesten een formulier ondertekenen dat ze niet schuldig zijn als we dood zouden gaan en vervolgens konden we op een veldje, afgezet met hekken, gaan kamperen. 'S ochtend keek iris me aan toen ze ineens een verbaasde uitroep deed en er 2 neushoorns vanachter het hek naar ons stonden te kijken! Geweldig begin van de dag natuurlijk. Met een ranger en 2 andere mzungus zijn we verder het gebied in gegaan, uiteindelijk hebben we 7 neushoorns gezien waarvan 3 babies! 

Toen was het toch echt tijd om terug te gaan. We hebben het verkeer van kampala getrotseerd (volgelopen kruispunten, aan de verkeerde kant van de weg rijden, overal bodabodas en muzikaal getoeter), onze auto ingeleverd en zitten nu in een hotel in kampala, de hoofdstad van Uganda en tevens een van de snelst groeiende steden van de wereld. Hier worden we morgenochtend opgehaald door de chauffeur van het ziekenhuis en dan gaan we maandag toch echt aan ons coschap beginnen. Op naar ons volgende avontuur, liefs uit Kampala!